⒈ 當場逼迫人。
例強人立逼大漢拿出錢財。
英compel sb. to do sth.at once;
⒈ 立刻催促。
引《紅樓夢·第三七回》:「寶玉聽了,起身便往賈母處來,立逼著叫人接去?!?/span>